Julek<br>się otruje...<br>SŁOWACKI odchodzi na bok, jakby obrażony brakiem<br>entuzjazmu u LUDWIKI i podpiera podbródek zadumaną<br>pięścią. LUDWIKA ŚNIADECKA majestatycznie "spływa"<br>na ziemię, jest o głowę wyższa od chłopców.<br>LUDWIKA ŚNIADECKA do MATKI, tłumiąc ziewanie<br> Z przyjemnością... mais je ne vois pas mon danseur...<br>Muzyka do tańca, jak przez sen.<br>MATKA prosząco do syna<br> Niech Juleczek się nie dąsa...<br> Poda rękę i zapląsa...<br>LUDWIKA ŚNIADECKA wyciąga niedbale rękę.<br>SŁOWACKI odwraca się powoli i zbliża do oświetlonej<br>w powietrzu dłoni<br> Ja do tej dłoni, jak żeglarz do zorzy,<br> Sto moich oczu zwracam beznadziejnych...<br>Tańczą. Wirują.<br>LUDWIKA ŚNIADECKA Prędzej! Oh! Mais non