i tam, przewracając się z boku na bok na twardej powierzchni, obozowaliśmy z książką... Było to bardzo dawno temu - byłem dwunastoletnim chłopcem... Potem, wiele lat potem nasze lektury niemieckie... Myślałem, że kiedy dziś po raz pierwszy będę spał nad jej<br> &lt;page nr=10&gt;<br> pustym tapczanem... że coś się stanie... że zjawi się jakiś sen szczególny albo szczególny gatunek bezsenności. Lecz ona ciągle jeszcze nie chce się ze mną pogodzić. Teraz wie już do końca, jaki jestem, i nie chce się z tym pogodzić... Dziwny jest ten rodzaj pogody, który sobie tu serwujemy... jakbyśmy pływali jak ryby w jakimś płynie. Jest ciepło w pokojach - wyczyszczone