Krytycznie. W książce "Psychologiczne uwiedzenie" twierdził, że poppsychologia zastąpiła nam religię, choć prócz powierzchownych haseł nie oferuje żadnej głębszej refleksji. Nazwał ją "w połowie wychwalaniem ludzkiej godności, w połowie zwalnianiem nas z odpowiedzialności". Nie tłumaczy naszych stanów, ale podaje proste gotowe recepty: zrób to, a rezultat będzie taki. Zamiast wyjaśniać sens naszego życia, uzurpuje sobie rolę jego reżysera, narzuca fałszywą świadomość. <br>Granicę między psychologią a jej wydaniem "pop" najlepiej widać w warstwie deklaracji. Ta druga dużo obiecuje, ale jak większość imitacji nie jest w stanie wywiązać się z przyrzeczeń. Wydany właśnie w Polsce poradnik pt. "Życie może być proste. Jak żyć