na życiowej drodze (trzecim, <orig>niestaroświeckim</> tym razem przedstawieniem epickim byli "Lunatycy" Krystiana Lupy; pisałem o nich niedawno), wolę litewską opowieść o trzech starych Żydach podróżujących furką do Wilna: adaptację powieści Grigorija Kanowicza. Patos i ckliwość, drażniącą u Walijczyków, zastępuje tu ciepło i prostota narracji, niewymuszona mądrość nieśpiesznych anegdot i autoironicznych sentencji - no i znakomite, dojrzałe aktorstwo sprawiające, że uwagę przykuwają nawet milczące profile podróżujących ową furką-arką, nawet rozkołysany, biodrowy, zdobywczy chód: z samych sylwetek bije siła, mądrość. W dyskusjach kuluarowych inscenizacja Rimasa Tuminasa nie cieszyła się jednak wielkim powodzeniem: w oczach poszukiwaczy nowalijek była z pewnością banalna, operowała nazbyt ogranymi