korzystano z uznanych dzieł literackich; przerabiano je jednak na własną modłę. Wpisywano w strukturę składającą się z efektownych "numerów", na przemian dynamicznych i lirycznych. Szczecińska przeróbka "Wesela" zda się pod tym względem modelowa. Za muzyczną kanwę posłużyły przeboje discopolo, folklor weselisk we wszystkich dzisiejszych Bronowicach Małych i Dużych - ale i sentymentalny <orig>sacrosong</> wymruczany przez Księdza na życzenie weselników, ale i zbiorowy, biesiadno-stadionowy refren "Bo wszyscy Polacy to jedna rodzina...". Każdy z tych utworów stał się pretekstem do etiudy taneczno-wokalnej, aranżowanej widowiskowo, z ledwie hamowanym rewiowym rozmachem i wigorem. Przerywnikami lirycznymi były dialogi Racheli z Poetą, tkliwie recytowane przy akompaniamencie