czerwonych, spierzchniętych rączek i wpadały z pluskiem <br>w wodę. <br><br>- Adela... - zaczął Felek. - Adela... <br><br>Odpowiedziało mu milczenie. <br><br>Tylko głowa Adeli pochyliła się jeszcze niżej <br>i jakby zapadła w ramiona, a czerwone rączki pracowały <br>jeszcze szybciej. <br><br>- Dlaczego siedzisz tu sama? Nie poszłaś z matką <br>na Leszno? <br><br>Adela milczała. <br><br>Felek doznał nagłego ściśnięcia serca. Więc <br>czekała na niego dotychczas. Całą tę niedzielę, <br>która może miała być jej pierwszą niedzielą. <br><br><br>Usiadł obok niej i położył jej rękę na głowie. <br><br><br>- Adelciu... - szepnął. <br><br>Adela strząsnęła jego rękę szorstkim, gwałtownym <br>ruchem i obierała dalej, jeszcze prędzej, jeszcze <br>zawzięciej. <br><br>Felek wyjął jej nagłym ruchem nóż i kartofel <br>z rąk