Typ tekstu: Książka
Autor: Meissner Krzysztof
Tytuł: Klasyczna teoria pola
Rok: 2002
przestrzeń R 3 to dwuwymiarowa sfera, którą oznaczymy S(p)
2 . Pola .a w tej nieskończoności mają ustaloną długość, ale mogą
zmieniać kierunek, czyli również mogą zakreślić sferę (o promieniu .), którą oznaczymy S(w)
2 . Wynika stąd, że topologiczna klasyfikacja rozwiązań (czyli jak sfera S(w)
2 ma się

do sfery S(p) 2 ) opiera się na zachowaniu pól w nieskończoności. Ponieważ .2(S2) = Z, więc rozwiązania numerowane są przez liczby całkowite charakteryzujące przynależność do określonego sektora Q. Na przykład pole o Q = 0 kieruje się w nieskończoności stale w jednym kierunku, a pole o Q = 1 jest skierowane radialnie.
Chcemy tak
przestrzeń R 3 to dwuwymiarowa sfera, którą oznaczymy S(p) <br>2 . Pola .a w tej nieskończoności mają ustaloną długość, ale mogą <br>zmieniać kierunek, czyli również mogą zakreślić sferę (o promieniu .), którą oznaczymy S(w) <br>2 . Wynika stąd, że topologiczna klasyfikacja rozwiązań (czyli jak sfera S(w) <br>2 ma się <br>&lt;page nr=92&gt;<br>do sfery S(p) 2 ) opiera się na zachowaniu pól w nieskończoności. Ponieważ .2(S2) = Z, więc rozwiązania numerowane są przez liczby całkowite charakteryzujące przynależność do określonego sektora Q. Na przykład pole o Q = 0 kieruje się w nieskończoności stale w jednym kierunku, a pole o Q = 1 jest skierowane radialnie. <br>Chcemy tak
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego