następne płatki olejnej farby. Boczne okienko najbliższego oldsmobile'a zieje pustką, a na chodniku przy wozie pełno rozsypanych kwadracików szkła. Anglik wzrusza ramionami i po trzech schodkach zstępuje na ulicę, gdzie piętrzą się czarne worki. Na następnym rogu Broadwayu zimny, kanadyjski wiatr targa blachą zielonej tabliczki W113TH ST. i poświstuje w siatkowych okach pomarańczowego kosza na śmieci. Za rogiem ta sama co zawsze nagła perspektywa, od błękitnej chińskiej pralni do sinej nieskończoności: widma niebosiężnych kamienic podnoszą się szeregiem z mgły i dymu niczym rząd monstrualnych szaf, na ich dachach cylindryczne zbiorniki na wodę spoczęły jak zakurzone okrągłe pudła na kapelusze, a każda