Wychylali się z buszu, ściekali wąskimi strużkami z obcych wzgórz. Byli poubierani - raczej porozbierani - odświętnie. Kobiety półnagie, mężczyźni z ozdobami w nosie. Tłum ludzi tworzył równocześnie prawdziwy las z piór ptasich, czap futrzanych. Niczego bardziej kolorowego nie wymyśliłby najbardziej pomysłowy kostiumolog teatralny.<br>Potem kościół wypełnił się do ostatniego miejsca. Osobno siedzieli mężczyźni, osobno kobiety. Psów od pewnego czasu nie przyprowadzają - była o to ciężka walka. Hanelt odprawia mszę w języku pidgin, jeden z katechetów tłumaczy jego słowa na język kuman. Wszyscy śpiewają, stosują się ściśle do reguł liturgii. Niektórzy podrzemują, porządkowi budzą ich szturchaniem długimi kijami. Do komunii przystępuje połowa obecnych