próby nowego języka poetyckiego. Reklewski stara się doń wprowadzać zwroty i wyrazy czerpane ze słownictwa potocznego, z mowy ludu, zastępując nimi wytarte już słowa i skostniałe wyrażenia. Są to próby dość jeszcze nieśmiałe, ale w kontekście ówczesnym – doniosłe. Po Jacku Idzim Przybylskim Reklewski był wespół z Brodzińskimi głównym twórcą sielanki (tak zwanej narodowej) naznaczonej kolorytem lokalnym, powiązanej ze światem polskiego ludu i cechującej się dzięki temu świeżością wyrazu, która w ramach sielanki tradycyjnej była już raczej nieosiągalna. Wymienieni poeci realizowali – świadomie czy nieświadomie – słynny postulat Hugona Kołłątaja, który chciał w polskiej sielance widzieć bohaterów z okolic „Babiej