ośrodka do drugiego o odmiennej gęstości. W naszym przypadku ośrodkami o różnych gęstościach będą: powietrze - &lt;HI rend="italic"&gt; P&lt;/HI&gt; i szkło - &lt;HI rend="italic"&gt;S&lt;/HI&gt;. Promień padający z ośrodka &lt;HI rend="italic"&gt;P&lt;/HI&gt; na płaszczyznę szkła w punkcie &lt;HI rend="italic"&gt;A&lt;/HI&gt; pod kątem &lt;gap&gt; załamuje się i przechodzi przez ośrodek &lt;HI rend="italic"&gt;S&lt;/HI&gt; pod kątem &lt;gap&gt; (rys. 2.26b). Stosunek sinusów &lt;gap&gt; jest stały, czyli<br>&lt;gap&gt;<br>Stosunek sinusów tych kątów nazywany jest &lt;HI rend="italic"&gt;współczynnikiem załamania&lt;/HI&gt; (wartość tego współczynnika dla różnych gatunków szkła różni się nieco i wynosi od 1,5 do 1,8).<br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br>W geodezji określenie "wysokość punktu" jest na ogół niejednoznaczne. Współcześnie w różnych krajach używa się różnych systemów wysokości, np. system wysokości ortometrycznych, geopotencjalnych, dynamicznych, normalnych. Są