dobrze, Jasiu, gdybyś napisał relację z więzienia... tak na dziesięć stron maszynopisu. Mam znajomości po redakcjach... Może mi się to uda wydrukować?<br>Od razu mi się odechciało amorów. Jeden diabeł wie, czy Renacie nie udałoby się umieścić moich wspomnień z więzienia w jakimś tygodniku, bo przecież coraz częściej pojawiały się skandalizujące teksty. Na tę myśl ogarnęło mnie takie przerażenie, że do trzeciej chyba nad ranem przeżywałem katusze nie śmiąc się poruszyć, by nie obudzić śpiącej zdrowym snem Renaty. Cały mój organizm bronił się przed występem publicznym, a tym bardziej przed drukiem.<br>Następnego dnia, w środę, Renata pobiegła na uniwersytet; choć był