i drugiego, przeważającego w wysoko zorganizowanym współczesnym społeczeństwie.<br><br>3. Koncepcja patologii społecznej jako stanu zakłócenia więzi międzyludzkich w stopniu uniemożliwiającym realizację niezbędnych zadań grupowych.<br><br>Warto dodać, ze przyjęcie tej teorii jako podstawy rozważań budzi duże wątpliwości. Jakkolwiek otwiera ona pole poszukiwania elementów dysfunkcyjności ról społecznych i rozbieżności czynników statusu oraz skłonności do nie akceptowanych postaw i zachowań, to zarazem stwarza fałszywe przesłanki do ich analizy. Rozmaite grupy nieformalne, a zwłaszcza - znajdujące się w centrum rozważań Farisa - grupy przestępcze charakteryzują się bowiem zacieśnieniem szczególnego typu więzi. W grupach tych ((...)).<br><br> 4. Teoria patologii społecznej jako stanu dysfunkcji kontroli społecznej. System funkcjonuje prawidłowo, gdy