się zadziwiająco lekka i zyskowna. Zarabiałem nie tylko na kawiarnię, ale i na dobry obiad w restauracji, a nawet mogłem coś kupić z bielizny czy z ubrania. Gdy po raz pierwszy wyszedłem na ulicę ze złotą dziesięciodolarówką, wydawało mi się, że zaraz podejdzie pierwszy z brzegu Niemiec, odbierze ją i skopie mnie do nieprzytomności. Ale nic takiego się nie stało. W miarę upływu czasu zapomniałem o swoim pechu. Nauczyłem się palić i pić wódkę. Ulicami chodziłem coraz pewniej. Często wiałem przed łapanką czy strzelaniną, ale czyniłem to automatycznie i bez wielkiego strachu, jak gdybym chował się w bramę przed ulewą. Zresztą