na oficera, jakby przybywał na ziemię z wielotygodniowej podróży.<br>- Nowego? Zostaliśmy przez sojuszników uznani za kombatantów... mówi oficerek i odwraca się, by odejść.<br>Po twarzy Niteczki płynie smuga gorąca. Obciera policzek brudną dłonią. - Niteczko - Kolumb patrzy z uśmiechem na jej łzy. Jest nieosiągalnie daleko.<br>&lt;tit&gt;VIII&lt;/&gt;<br>- Tędy nie przejdziemy: ustęp! - Bogoria skręcił w jakąś wypaloną bramę. Rzeczywiście, środek ulicy zatarasował wywrócony tramwaj, a na chodniku<br>w miejscu, skąd wyrwane były - zapewne na barykadę - płyty chodnika, wykopano ogromny dół latryny.<br>- Administracja cywilna działa - prychnął Bogoria dzwoniąc wiadrami. Szykowali się na poważniejszą robotę, ale cóż... Skoro nad każdym sedesem góra, jakby cały umęczony naród