mamę, przecież taką sobie wybrał, więc czy nie powinien się cieszyć, że ma ją teraz we mnie? Przecież lubi, a może raczej lubił muzykę? Dlaczego i tu nie możemy się spotkać? Wydaje mi się, jakby przeze mnie przestał ją lubić, dawniej czasem grał dla siebie, teraz przy mnie nie dotyka skrzypiec, chyba że idzie grać na ślubie, pogrzebie czy weselu. Dlaczego nie może być inaczej? <br>- Wyrosłeś tu, ale jesteś obcy. Nie udawaj, że cię co obchodzi, że mamy te półtora kilometra nowej, dobrej drogi, że wyrychtujemy bibliotekę, że będzie tu sobie sikać fontanna. <br>- Obchodzi, może nie tyle same fakty, ile to