umiera.&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;tit&gt;WIERSZE&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="poem" sex="m" year=1951&gt;&lt;tit&gt;Morderca pluskiew&lt;/&gt;<br><br><br>Między wskazującym palcem<br>a kciukiem<br>zastyga rubinowym klipsem<br>krew.<br>Ale żądza mordu nie zna<br>zadośćuczynienia.<br>Chłodnym lancetem intelektu<br>wynajduje coraz to nowe powody<br>eksterminacji.<br>Demagogicznym swędzeniem ciała<br>wmawia w siebie<br>niemożność snu.<br>Nawet malinowy zapach niewinnych ofiar<br>zostaje wykorzystany jako argument ich<br>zagłady.<br>Jak napalmowe bomby<br>skwierczą zapałki u wejścia ich<br>przytulnych domostw -<br>figlarnych dziurek w ścianie.<br>Wielka Sztuko!<br>Jakże jesteś bezradna wobec przemożnej<br>namiętności zadawania śmierci!<br>Akt w rude prążki'' Ptysia<br>i abstrakcyjna Kobra inspiracji''<br>Onuczki<br>nie powstrzymają mordercy.<br>W ekstatycznym szale świętokradcza ręka<br>odwraca je na drugą stronę<br>i paznogieć-czołg rozgniata małe brązowe<br>ciałka