siły ściskające. Udało się taki kształt stworzyć we wczesnym ordowiku. Dzięki rozrostowi wycięcia w brzusznej skorupce silnie zagięty wierzchołek skorupki grzbietowej mógł w nie wejść podczas rozwierania muszli. Mięśnie zwieracze łączące szczyt tej skorupki z przyczepami na wewnętrznej powierzchni skorupki brzusznej zostały w ten sposób ukryte wewnątrz muszli. Wyeliminowany został słaby punkt jej osłonowej roli. Aparat zawiasowy powstałych w ten sposób pentameridów nie został jednak zmodyfikowany i ich masywne muszle, występujące masowo w płytkowodnych osadach syluru i dewonu, ulegały łatwemu rozdzieleniu na pojedyncze skorupki po wygniciu mięśni. Już w środkowym ordowiku pojawiły się jednak muszle, których zamek był na tyle silny, że