i pomyślałem: "Poczekaj, kochana ciotuniu. Jeszcze się porachujemy za te zniewagi"<br>&lt;tit&gt;Rozdział czwarty&lt;/&gt;<br>&lt;intro&gt;Postrach wrocławskiej gastronomii ˇ chwila triumfu ˇ kto chce rozwiązać zagadkę tajemniczej szachownicy? ' Wyprawa do młyna topielec ˇ spotkanie w jałowcach&lt;/&gt;<br>Kompromitacja<br>Obiad był dla mnie torturą. Siedziałem naprzeciw ślicznej dziewczyny i wciąż nie mogłem uwierzyć, że okazałem się takim ślamazarą. A przecież kiedyś, jako szesnastoletni chłopiec, uczyłem się dżudo i miałem w tej sztuce nawet pewne sukcesy. Tylko że od dawna nie trenowałem i zapomniałem wielu chwytów.<br>Ciotka Zenobia nawet nie raczyła mnie zauważać. Podczas obiadu rozmawiała wyłącznie z Kasią i małym, łysawym, niechlujnie wyglądającym panem w wieku lat pięćdziesięciu