postępu medycyny dramatycznie zwiększyła się i będzie się zwiększać liczba chorych utrzymywanych przy życiu wbrew życiu samemu, a więc takich, których człowieczeństwo daje się pojąć jedynie w wąskim sensie biologicznym. Często jest przecież tak, że nieuleczalnie chory nie może, nawet gdyby hipotetycznie chciał, sformułować stosownego żądania, jak to było w sławnym przypadku <name type="person">Karen Quinlan</>, co przez dziesięć lat znajdowała się w stanie, który trudno nazwać życiem, biedne warzywo. Zdarza się też, że chory i cierpiący nigdy takiego żądania nie mógłby wypowiedzieć, jak w przypadku kilkumiesięcznego płodu z objawami choroby <name type="person">Lesch-Nyhana</> lub <name type="person">Tay-Sachsa</>. Stąd też decyzja o dobrej śmierci musi