tak Joachim Pażych nazywał <br>panią Martę - nie jest taka, jak twoja matka o niej <br>myśli. Znam je obie od... o, takich - dziadek opuścił <br>dłoń na wysokość kolan. - Wiem dobrze. Przekonasz <br>się. A kręci się tu, bo ma swój interes. Lubi takie <br>kręcenie, panie tego. I że twoja matka wierzy jej ślepo <br>i słucha. Widzi w niej to, czego sama nie ma. A chciałaby. <br>Nie wie, że to niepotrzebne. Nieważne, panie tego.<br>- Ale, dziadku... - próbowała bronić mamy <br>i "tej kobiety" Dominika. - One razem chodziły do <br>szkoły. I siedziały w tej samej ławce!<br>- No to co? Wspólna cela, panie tego. Ja też z