Terésa jest "śliczna", Wieża Nesle "wspaniała" (podobno według opinii "tłumu paryskiego" - A.K.), a panna Georges w sztukach Dumasa, &lt;gap&gt;.<br>Dumas tworzył zatem teatr romantyczny - w wersji aprobowanej przez publiczność i młodych krytyków. Jaki był? Pochwały recenzentów krążą stale wokół dwóch jego cech: skrajne i wyraziste przedstawienie wielkich namiętności bohaterów oraz "śliczność", wspaniałość inscenizacji. Na pierwszy rzut oka kojarzy się to nie tyle z romantyzmem, ile z poetyką bulwarowego melodramatu, lub - jeśli wspomnieć reakcje, jakie wywołało wystawienie La tour de Nesle - teatru grozy. Krytycy nie mieli jednak wtedy wątpliwości, że jest to teatr najbardziej romantyczny. Tu właśnie różnica między naszym pojmowaniem "dramatu