Były jeszcze świetne lody i koniak, a wszystko to mnie tak rozleniwiło, że zastanawiałem się, co mam robić z tym nagle spadłym na mnie szczęściem, które jawiło mi się tak: moja dawna, najważniejsza w życiu narzeczona mieszka sobie w dość luksusowym domku w najlepszej dzielnicy słodkiej stolicy słodkiej Prowansji w słodkiej Francji, mojej ukochanej Francji. Jest samotna i najwyraźniej myśli o mnie jako o dawnym niespełnionym marzeniu. Jej córka - która wychowywana była w przeświadczeniu, że jest moją córką - ma mnie za jakiś niedościgniony ideał tatusia, od którego niczego nie można wymagać i którego trzeba tylko kochać.<br>Ludzi na Cours Mirabeau przybywało