fakt.<br>Musiał szarpnąć zbyt mocno, bo pies spojrzał na niego <br>z nic nie rozumiejącym bólem.<br>- Przepraszam, stary. - Odchylił głowę w bok, <br>by tych psich oczu, pełnych ludzkich łez, nie widzieć...<br>... i szarpnął się, bo głowa uderzyła o coś <br>twardego.<br>- Co?!... - skoczył na nogi i znieruchomiał.<br>Usnął tak, po prostu, na słońcu, wbity w Pażychową <br>siatkę. Ma sklerozę, to jasne. Zamienić się w starca <br>drzemiącego byle gdzie i byle kiedy! Jeszcze tego brakowało, <br>żeby mu się śnił pierwszy lepszy parszywy kundel. <br>Głupi, najnędzniejszy pod słońcem frajer.<br>Bo kiedy Adam zdjął wreszcie twardą jak żelazo obrożę, <br>pies stał dalej nieruchomo, tylko warczał cicho