mnie i Tęgopytkowi, nie wiedząc o naszej zażyłości motywowała wobec nas przychodzenie co drugi dzień koniecznością przykładania się do skryptów; ten sielankowy podział wzruszeń trwał trzy tygodnie i zakończyła go scena, o której już niedługo opowiem. Spotykając się ze mną w ciągu tych trzech tygodni Wanda mówiła dużo, te Wandzine słowotoki pamięć moja rejestrowała mechanicznie, nie zdawałem sobie wówczas sprawy z ich doniosłości, dopiero przed kilkoma dniami, już po finale, ten obfity materiał dałem na taśmie magnetycznej do obróbki Loli (utrwalanie trwało trzy doby) i ten niezwykły komputer skonstruowany przez Tęgopytka opracował dane o życiu inżynierostwa w formie poematu, którego cybernetyczna