podziw i zazdrość. Życie ich ściele się po różach.<br><br>Są książki-faworytki. Szare eminencje literatury noszą je na rękach.<br>Każdy krytyk uważa za swój punkt honoru poświęcić im długi panegiryk.<br>Pomniejsi recenzenci prześcigają się w dworskich reweransach. Faworytek się<br>nie czytuje, ale ma się je obowiązkowo w bibliotece. Wymaga tego snobizm i<br>przezorność.<br><br>Są także książki-szczęściary. Do nich zaliczamy te, które Jarosław<br>Iwaszkiewicz wprowadza pod rękę do swoich tygodniowych felietonów w "Życiu<br>Warszawy". Będą mogły potem przez dłuższy czas kokietować i szachować<br>wydawców. Będą mogły się czuć jak owe dziewczęta, które cesarz w<br>przejeździe uszczypnął w policzek.<br><br>Bywają również książki