się trudów i jest w pełni sił, aby pokonać pieszo sto kilometrów trasy.<br>Okres jego prezesury, który później nazwano "okresem Iwaszkiewiczowskim", miał podtekst nieco pejoratywny. Oznaczał czas kompromisu i jakich takich stosunków z władzami. Nie było jednak lepszego kandydata na prezesa. Miał dobre wejścia do ministerstw i wielu dostojników partyjnych snobowało się znajomością ze sławnym pisarzem. W dodatku tytuł laureata Nagrody Leninowskiej dodawał mu szczególnego wśród nich splendoru.<br>Czy wykorzystał swe możliwości dla dobra kultury? I tak, i nie. Jedni potępiali jego ugodowość, inni twierdzili, że tylko on potrafi rozmawiać i coś uzyskać na najwyższych szczeblach władzy. Moim skromnym zdaniem, swoją rangę