samobójstwo staje się dla wielu lekarstwem: skutecznym, bo śmiertelnym.<br><br>Jak pisze Lucjusz Seneka: ((...)) Zainteresowanie fenomenem samobójstwa jest bardzo stare. Najwcześniejsze źródła rozważają je w aspekcie etycznym i aksjologicznym, znacznie później - jako zjawisko z dziedziny psychiatrii, psychologii i socjologii.<br><br>W społeczeństwach pierwotnych stosunek do samobójców był, jak wskazują badania etnografów i socjologów, dosyć zróżnicowany. Rozmaite ludy w różnych okresach i w zależności od odmiennych okoliczności akceptowały - lub nie - autodestrukcyjne zachowania swoich współplemieńców. Afrykańscy Masajowie przeciwdziałali zamierzonej śmierci. Działania te, jeśli skuteczne, kończyły się zwyczajową darowizną uratowanego na rzecz ratującego (była to z reguły jedna sztuka bydła). Inaczej na Wyspach Trobriand'a. Tu obowiązywał