jako punkt wyjścia do porównywania teoretycznych położeń planety z obserwacjami, była dotąd obliczana we właściwy sposób. Przekonał się, że teoria znacznie lepiej pasuje do obserwacji, kiedy uwzględni się w obliczeniach nową wartość masy Neptuna, uzyskaną dzięki pomiarowi wpływu, jaki grawitacja tej planety wywarła na przelatującą obok niej w roku 1989 sondę kosmiczną Voyager 2. Ta nowa wartość przekracza o blisko 0,5% (co równe jest prawie 40 masom Plutona) wartość używaną w dotychczasowych rachunkach. Standish stwierdził, że zwiększa to na tyle grawitacyjny wpływ Neptuna na ruch Urana, iż nie trzeba już dłużej odwoływać się do hipotezy dziesiątej planety.<br>Biliony małych x-ów