się trochę po mieście. Wcale nie śpieszyło mi się do tej zaszytej w lesie i odgrodzonej od normalnego świata jednostki. Zarzuciłem więc torbę podróżną na ramię i zapytawszy jakiegoś przypadkowego przechodnia o drogę ruszyłem w kierunku starego miasta. Lubiłem zwiedzać zabytki a Warszawskiej starówki jeszcze nigdy nie widziałem. <br>Po krótkim spacerze, przez ulicę Nowy Świat wszedłem do restauracji mieszczącej się naprzeciw pomnika Adama Mickiewicza. Zamówiłem kawę i usiadłszy przy mieszczącym się obok okna stoliku obserwowałem cywilny świat. Ludzie spacerowali niespiesznie, rozmawiali ze sobą, przyglądali się zabytkowym kamieniczkom. Tu kwitło normalne życie. Nikt na nikogo nie krzyczał, nikt nie wydawał rozkazów. <br>W