syty, a koza jeszcze żywa. Ale i jego spotyka krytyka za koloryzm, za to, że martwa natura na stole odciąga uwagę od tematu.<br>Ataki tych lat wcale nie są prowadzone tylko na "wyżynach" teorii. Jest to walka z ludźmi, którzy nie chcą iść po linii kompromisów czy ustępstw. Jako ofiara spektakularna pada Kantor, już w 1949 roku. Ten młody profesor (komunista) zorganizował z Jaremianką, Sternem i paru innymi wystawę abstrakcjonistów w Krakowie. Zostaje usunięty z profesury i jego obrona wyobraźni twórczej na zjeździe katowickim w 1949 roku była ostatnim głosem w obronie "nowoczesnych". Ówczesne przekreślenie tej grupy miało sporo analogii z