czułości zalał bo i poniósł w otwarte morze jej ramion..<br>- Przecież ty mnie kochasz? I zawsze mnie będziesz kochała, prawda?<br>- Kocham! - odpowiedziała.<br>Uwierzył, że tak jest, bo chciał w to uwierzyć. Niezwykła chwila męki i radości zbliżała się, ściany pokoju wirowały, łóżko było gotowe wzlecieć w powietrze. Lecz znowu wszystko spełzło na niczym, ponieważ znowu z podświadomości wygramoliła się zabójczo trzeźwa myśl: "Na pewno tak samo się uśmiechała i tak samo mówiła: Kocham!" Potem zabrzmiały słowa Rubińskiego: "Nie byłoby takiego kramu około tej operacji, gdyby to była tylko cysta!"<br>Tym razem zniechęcenie było absolutne. I wówczas gdy tylko zgasło w nim