takiego siedziało mu w głowie. Poszedł do kuchni i napił się wody. "Uch! Co za ulga! To tylko sen" - powtórzył, stawiając szklankę z musującym wapnem przy łóżku. Tak profilaktycznie, na zapas. Wpatrzony w syczącą wodę, z wypływającymi na powierzchnię niczym śnięte rybki bąbelkami powietrza, starał się jak najszybciej zapomnieć o spiżowym koszmarze. Ale łatwo się mówi - zapomnieć i zasnąć. Minuty mijały, Zygmunt przewracał się z boku na bok, a sen nie nadchodził, wypłoszony na dobre. Nie ma rady. Zwlókł się z łóżka i sięgnął po blaszaną puszkę po izraelskich landrynkach. Dostał je od Eliego... Że też teraz musiały przypomnieć się te