Kargulowa przepełniona<br>była dobrocią, jak jej Władek spirytusem. - Tylko kiedy oni do<br>trzeźwości dojdą, bo czas już do pola wyjść...<br> Odpowiedzią było straszliwe chrapanie obu biesiadników, od którego<br>zdawał się unosić dach stodoły.<br>13<br><br> Kiedy biją dzwony, nie zawsze jest święto. A nazajutrz w głowie<br>Pawlaka rozlegał się cały koncert spiżowych dzwonów. Nie pomógł kwas z<br>ogórków, którym poiła go Marynia, nie zagłuszył ich kwik zdziczałych<br>świń, które Witia wyganiał z sadku. Dopiero koło południa doszedł<br>Pawlak do siebie na tyle, że wcisnął maciejówkę na dręczoną potwornym<br>kacem głowę i ruszył w pole.<br> Przez to świętowanie pojednania z rodem Karguli nie