grymasach. <br>Oczy Pinokia za wypukłymi szkłami brzydkich okularów, <br>ukryte w szparkach oczka Łysego, grube, mlaskające usta <br>Palucha. Kolorowe papierki na krótko obciętych włosach, <br>oczy zdumione, szeroko otwarte, "chłopczyku" i jeszcze <br>ktoś. I upał. Gruba rusza do ataku, odpycha ją Kaziu <br>deklamujący coś z przejęciem a pantomimicznie, <br>brawo, Kaziu. Pinokio wyciąga spod skrzynki zakrzywiony gwóźdź <br>i wręcza go Kaziowi jak kwiat, żelazną główką <br>do góry, elegancko. Taneczny doskok szefowej Heni w białym <br>fartuchu, to jej należą się kwiaty. Szeroki rozmach, rzut, <br>talerz z brunatną mazią płatków górskich błyskawicznych <br>pochłonął spłaszczony dowód uznania.<br>Każą mu jeść, nie będzie jadł, zwymiotuje.<br>Siwy ze swoją