konarach wierzba rzucała na ziemię trochę cienia. Nikogo w pobliżu nie &lt;page nr=234&gt; było. Widok stąd otwierał się rozległy na płaskie łąki i poła - aż po widniejące na horyzoncie kominy cementowni w Białej.<br>- Chodźcie! - skinął na kolegów. - Doskonałe miejsce. Szybko począł się rozbierać i po chwili wyprostował się w swoich czerwonych kąpielowych spodenkach. Tamci dalej stali na ścieżce. Raz jeszcze na nich skinął, a gdy i to nie poskutkowało, wzruszył ramionami, obrócił się na pięcie i lekko podbiegłszy na brzeg, skoczył do wody. Przez dobrych kilkanaście sekund nie widać go było wcale. Wreszcie wynurzył się na środku rzeki, potrząsnął głową, mokre włosy odgarnął