w roli zbawczyń ojczyzny... W trakcie lektury wielokrotnie miała ochotę krzyknąć, że to brednie szaleńca, tym bardziej że stryj powtarzał się, plątał, urywał ledwo podjęte wątki i ciągle przepraszał, iż nie ma dość czasu, aby wszystko opisać dokładnie i po kolei; zarazem jednak musiała przyznać, iż niektóre wywody cechuje wewnętrzna spójność i jakaś pokrętna, obezwładniająca logika.<br>Tej nocy długo nie mogła zasnąć. Kilka razy zapalała światło i znów brała się do czytania listu. Później, kiedy przewracała się z boku na bok, nagle stanął jej przed oczami obraz zabandażowanych zwłok stryja. Przypomniała sobie, że jego twarz wydała się jej dziwna, jakby umalowana