zatrzymał się przed nim. - Co dobrze?<br>- Załatwię to. - Jutro?<br>- Tak.<br>- Ale w jaki sposób?<br>- To już moja rzecz. Nikogo mi nie zostawiaj, sam to zrobię. - Na wariata?<br>- Nie bój się. Nie zrobię żadnego głupstwa. Zależy mi na życiu, więc od tej strony możesz być spokojny. Ale na tym koniec. Andrzej spojrzał na niego badawczo i nagle, bez słowa się<br>odwróciwszy, podszedł do okna. Stał tam dłuższą chwilę. Wreszcie spytał:<br>- Więc mam nie czekać na ciebie w Kalinówce? - Nie.<br>Teraz dopiero się odwrócił i oparł dłońmi o parapet.<br>- Cóż? - powiedział spokojnie. - Nasze drogi rozchodzą się wobec tego. Przechodzisz na drugą stronę. Wątpię