dialogu, nie jest on bowiem rzeczywistością jednorodną. W dialogu jest jak w orkiestrze: musi być dyrygent, który nadaje ton. W wielu krajach Europy Zachodniej i w Stanach Zjednoczonych to Żydzi nadają ton dialogowi, tworzą jego program i agendy, zaś chrześcijanie się temu podporządkowują. Dyskusje na temat Jezusa są tam rzadkie, sporadyczne, a jeżeli do nich dochodzi, ślizgają się po powierzchni problemów. Gdy idzie natomiast o nasz rejon świata, myślę, że Polska wśród krajów postkomunistycznych zdecydowanie przoduje. Kilka lat temu, w maju 1992 roku, odbyliśmy na ATK, w ramach cyklu "Kościół a Żydzi i judaizm", sympozjum poświęcone Jezusowi. Jego hasło brzmiało: "Jezus