Większość z nich zgładził, a resztę wypędził z Jerozolimy (1 Krl 1-2). <br>Taka jest pokrótce treść tego najbardziej charakterystycznego i najlepiej zachowanego dokumentu historycznego, który nie był oficjalną kroniką dworską. Autora bowiem interesują głównie wojny domowe, w których Dawid musiał walczyć ze swymi synami, inne zaś sprawy ukazuje tylko sporadycznie i przypadkowo. Opisywane wydarzenia nie przynoszą sławy ani Dawidowi, ani jego rodzinie. Autor ukazuje słabość Dawida i wynikające z niej krwawe następstwa. Kronika jego stanowi rodzaj pamiętnika. Rzecz charakterystyczna, że jej autor nie miał żadnych zamiarów dydaktycznych i niczego nie przypisuje szczególnemu działaniu bożemu. Autor umiejętnie kreśli tu ludzkie sylwetki