w mszach Nowowiejskiego i Jurdzińskiego oraz semantycznej i symbolicznej <br>w mszy Świerczka,<br> ­ podobna rytmizacja motywu inicjalnego pieśni ­ z triolą, następnie neutralizowaną, <br>co znaczące, w części ostatniej,<br><br> ­ te same typy faktury chóralnej ­ konwencjonalnej, w gruncie rzeczy XIX-wiecznej <br>(zwłaszcza dwojenia oktawowe i unisonowe),<br> ­ w mszach Nowowiejskiego i Jurdzińskiego, u Świerczka tylko sporadycznie, <br>pewne odcinki operują materiałem swobodnym, pochodzącym z inwencji kompozytora,<br> ­ w mszy Nowowiejskiego frazy z motywiką pieśni są bardziej zaokrąglone "miękkie", <br>podczas gdy u Świerczka ostrzej zarysowane rytmicznie. Jurdziński używa najdłuższych <br>fraz z motywiką pieśni,<br> ­ partia organowa mszy Jurdzińskiego jest najbogatsza, przy tym zautonomizowana,<br> ­ motywika Bogurodzicy pełni rolę formotwórczą, przyczyniając się