słowa komentarza przetłumaczyła wypracowanie, mimo że ja oczywiście domagałam się komplementów. Następnego dnia poszła do szkoły, ja dopytywałam się codziennie o stopień, ona milczała, wreszcie zapomniałam. W jakiś czas później dowiedziałam się przypadkowo od jej koleżanki, że nauczyciel od francuskiego, oddając to wypracowanie powiedział: a cóż to za koszmarny, komunistyczny sposób myślenia, straszna ideologiczna agitka... zostawiając je bez oceny, słusznie nie podejrzewając Marysi o autorstwo.<br>Tak skończyła się moja pomoc w odrabianiu lekcji. Później jeszcze kilkakrotnie za wszelką cenę chciałam coś "napisać", ułożyć czegoś dalszy ciąg, szczególnie na zajęcia z filozofii, której mają początki, ale Marysia zawsze delikatnie mnie z tego