się matematyka. Dwa lata później na lekcje przyszła pani pielęgniarka. Opowiadała o "strasznych narkomanach" włóczących się po ulicy, a potem rozdała ulotki, które szybko zostały przerobione na samolociki. I na tym etapie kończyła się profilaktyka w moim mieście, gdzie mieszka bardzo wielu narkomanów. I chociaż zdarzało się w tamtych czasach spotykać osobę, która miała intuicję pedagogiczną oraz dar nawiązywania kontaktu z młodzieżą, to jednak najczęściej do tego typu zajęć zabierali się ludzie nie związani z tematyką, "dorabiający" lekarze, sztywni i wystraszeni urzędnicy. Uprawianie profilaktyki ograniczało się wówczas do "kazań" umoralniających lub też instruktażu, kiedy to referent próbując zabłysnąć wiedzą, przedstawiał dokładny