sceny związane z Hiasem jako wizjonerem i narratorem opowieści wyraźnie odcinają się od pozostałej, dziejącej się w miasteczku części filmu, przez odmienny sposób filmowania. Właśnie na poziomie fabuły spowalnianie służy podkreśleniu bierności ludzi, którzy hipnotycznie wręcz poddają się losowi, nie starając się go uniknąć.<br>Ów dominujący sposób filmowania, wskazujący na spowalnianie (wydarzeń i tempa opowiadania o nich) bliskie wręcz zatrzymaniu, narzuca szczególny, kontemplacyjny styl odbioru dzieła. Recepcję nastawioną przede wszystkim na obraz i widzenie. Podobna postawa dominuje w diegezie filmu - patrzenie oznacza pogłębiony kontakt ze światem. Postawiono znak równości między przepowiadaniem a widzeniem. Niewidzialne Hias również postrzega wzrokiem. Kluczowe dla filmu