Powtarzam. <br>- Czy tak, panie profesorze? <br>- Dobrze. A tu masz prawo do pewnej swobody. <br>Gram. <br>- Rubato robi się niespokojne, bez szkieletu. <br>Powtarzam jeszcze raz. Skończyłem. <br>- To musi się stać twoim własnym. Zawsze cieszyło mnie, że grasz, jakby to wszystko było... twoje. <br>Teraz. Teraz muszę mu powiedzieć. Ale Tato jest szybszy: <br><br>- No, spowiadaj się. Czemu jesteś tak piekielnie rozproszony? Dziewczyna, co? Dziewczyny cię zgubią. Za ładne masz oczy. Wykrztuś wreszcie, co się stało? <br>Uciec? Niemożliwe. Muszę mu stawić czoło. Wbijam oczy w klawiaturę.<br>- Ja... ostatnio prawie wcale nie grałem. <br>- Uderzyło ci do głowy, że tak świetnie zdałeś na piąty rok? Zrobiłeś sobie wakacje