się onego owocu, włościanie zapytywali mnie jako biskupa azali jest to wino zdatne do picia. Skosztowawszy z kielicha, popadłem w jakieś cudne omdlenie, w którym ukazała mi się słynąca cudami Wiktoria i rzekła: Oto przed tobą kielich Sagnum Sanctisimum Domini Nostri. Pożywaj w pokoju!<br>Nie chcąc początkowo z wielkiej nieśmiałości spożywać Krwi Najświętszej jak jakiego napoju codziennego, uprosili mnie parafianie, aby jeno przy Najświętszej Ofierze spożywanym wino owo było. Tak też się stało. Winniczkę przystojną założyłem na zboczach góry, od wschodu osłaniającej horyzont, a Wiktoria zapragnęła któregoś dnia ją zwiedzić. Słońce naówczas wzeszło jak czerwono jak ona Krew Pańska, a po