przeciętnej powieści tzw. społecznej czy obyczajowej, o pewnych ambicjach prozy politycznej. Zaciera się granica pomiędzy omawianą prozą autobiograficzną a - na przykład - Dezerterem Tadeusz Siejaka, którego bohater jest kolejnym wcieleniem tzw. zaangażowanego bohatera poprzednich osobliwych powieści produkcyjno-politycznych tego autora: tym razem jego bohater opowiada się wobec problemów emigracji, kolaboracji, czynnego sprzeciwu i również odnajduje się w tradycji zawsze gnojonych przez ten ustrój. Z drugiej strony, proza ta dopisuje się do wcześniejszych powieści o dzieciństwie, które także lubiły zderzać świat dziecka z okropnościami historii, jak w przypadku Wiórów Krystyny Kofty, powieści o dziecięcej społeczności poznańskiego podwórka w historycznym czerwcu 1956 - napisanej przed