Teresa była dalej uparta, już się w nic nie mieściła, i już ją wszystko dlatego też bolało od tuszy i razów. Ani wyjść na plażę, ani pokazać się w sklepie, ani włożyć wydekoltowaną sukienkę, ani w końcu się najeść raz na wszystkie czasy.<br>Wiedziała jednak, bo coś jej tak w środku mówiło, wewnętrzny głos, że kiedyś musi przejść na dietę. Tak, że się zbytnio nie przejmowała. Tylko ten moment odciągała, jak tylko mogła najdalej. Pozwalała sobie powoli do tego dojrzewać. Pod poduszką trzymała sobie krzyżyk i fragment artykułu o pewnej filuternej dziewczynie, która ni stąd ni zowąd schudła 40 kilogramów. Kiedy