Krwi z myśli szamana utoczony nie wyskoczyłby tak z krzaków na ofiarę w panicznym ataku - i nie uciekłby. Któż to zatem był? I czy faktycznie krwi pragnął? <br>Biegł. Tropił. Lekko mu się biegło. Dobrze mu się tropiło. Szczęśliwym czuć się powinien. <br>Biegł. O zmierzchu musiał się zatrzymać, po ciemnej nocy śródleśnej tropić nie sposób. Zapalił przyrzeczone ogniska, zasnął. Biały Diabeł nie pojawił się. <br>Rankiem zjadł trochę suszu, który kupił mu on w Piszczelach, napił się wody ze strumienia - smakowała śmiercią - pomodlił - i pobiegł dalej. Koło południa odnalazł go Potwór. Biegli razem. <br>Coraz bliżej. Tamten kluczył bez celu, często się zatrzymywał. Na