z podchorążym - pełniącym służbę dzienną. Z oświetlonej bramy wypadł w grubą ciemność łazienkowskiego parku - W chwilę później jechał w dorożce Nowym Światem.<br>Tej nocy Feluś Czartkowski długo borykał się z bezsennością. Podniecony był i pełen dolegliwych niepokojów. Z rozdrażnieniem słuchał potężnych szumów i świstów rozbrzmiewających z sąsiedniego łóżka; to Massalski srogim chrapaniem objawiał głębię swego snu - Niegdyś i Feluś cieszył się znakomitą pod tym względem kompleksją ducha i ciała. Sypiał łatwo i mocno, choćby z głową na kamieniu... Lekkość i niefrasobliwość umysłu była wtedy cechą jego usposobienia, a cielesnych znużeń nie brakowało mu nigdy, odkąd, przeprosiwszy ojca za niechęć do łaciny